Karpathos

donderdag, september 02, 2004

Even geen nieuwe verhaaltjes meer

Griekenland, Karpathos. Zon, zee en lekker eten. Twee maanden geleden wist ik ook niet of het zou lukken om elke dag een nieuw verhaaltje te publiceren. Maar nu zit het er voorlopig even op. We zitten vanaf vandaag op Karpathos te genieten van onze vakantie.



(Foto Inge Tanja - Hotze installeert zich op het strand van Karpathos)

woensdag, september 01, 2004

Ringen kopen

Halverwege de tocht naar de haven zit een winkeltje waar Inge wel kijkt, maar nooit koopt. Ze kijkt alleen buiten, want binnen is nooit iemand. Het is een winkel met een Oosterse uitstraling.
–“Ik durf niet goed naar binnen”, zegt Inge altijd.
Maar ze zou wel willen, dat voel je. Elke avond lopen we dan maar door.

Vandaag heeft Inge een mooie ring in de etalage gezien. Ze vraagt of ik mee naar binnen ga, nadat ze gecheckt heeft of ik de ring ook leuk vind. Het is een ring met een grote steen, met drie kleine stenen erboven, met allemaal verschillende kleuren.
- “Hij lijkt me zo groot”, zegt ze.
- “Ik denk dat het wel meevalt”, stel ik geruststellend.
Vandaag is ringkoopdag.

Achter de balie staat een man, midden veertig, zwart haar in een staartje strak naar achteren getrokken. Je kunt zien dat hij al kalend is, maar nog niet opvallend. Hij draagt een t-shirt, zwart met korte mouwen met een geel, klein embleem op de voorkant. De man zit te lezen, maar houdt op om Inge de ring te geven.

De man heeft meerdere tattoo’s op zijn armen. Een grote draak op de ene, op de andere arm meerdere, die ik verder niet kan ontcijferen. Ze zijn al lang geleden aangebracht, de lijnen zijn niet meer scherp en er is alleen nog een beetje grauwe kleur blauw over. Aan beide armen, ter hoogte van de ellebogen ziet de huid er aan de binnenkant beschadigd uit. Het lijkt littekenweefsel. Hoewel niet zo erg als bij brandwonden, toch kun je zien dat de huid zich ergens van heeft moeten herstellen. De ring is wel aardig, maar Inge kijkt nog even verder.

De man zegt niet veel, eigenlijk niks. Hij leeft een beetje in zijn eigen wereldje. Ook als hij tussendoor een andere klant helpt, levert dat geen gesprek op. Inge heeft nog een andere ring gevonden. Ook met vier stenen, maar heel anders. Ik vind hem leuker.
- “Hij zit erom”, zegt ze.
- “Ik koop mijn ringen normaal altijd een beetje te groot”, ligt ze toe.
Ik voel dat de koop gesloten is. Inge heeft ook al gekeken wat de prijs is.

De man is wat aan de magere kant, maar niet opvallend. Hij draagt een lichte vale broek die je met een touwtje als riem aan kunt snoeren. Een grijze broek met daaronder eenvoudige dichte schoenen. De broek is eigenlijk net iets te lang. Al met al is het op een bepaalde manier wel verzorgd. Een andere klant wordt eerst geholpen.
- “Zo zie je, als er eenmaal een klant is komen er meer”, zegt Inge.

Ik let nauwkeurig op zijn handen, als ook de ring van Inge door de man in een blauw doosje worden ingepakt. Ze trillen niet. Zijn mond en gelaatsuitdrukking doen aan Herman Brood denken. We verlaten het winkeltje.
- “Zou hij hooked zijn?”, vraagt Inge.

(Foto Henk Op de Laak - Streekbus)