Opnieuw een dag met Anna

Op het strand staan allemaal bordjes met nummers. Voor zover ik kan overzien, heeft het eerste bordje nummer 7, direct gevolgd door een bordje met een 8. Verderop weer een 8, gevolgd door een 9. De bedden van Anna zitten ongeveer in de vakken 7 en 8.

Vorig jaar kwam een ambtenaar elke middag tellen hoeveel bedden bezet waren. Hij werd altijd beloond met een paar valse blikken van Anna. Misschien is zijn functie door de bordjes wel overbodig geworden.

Anna heeft vier dochters. Ze hebben allemaal één kind, alleen Anna haar jongste dochter is nog alleen. De oudste dochter heeft een zoontje van 2 jaar oud. Een mooi blond kereltje, waar iedereen op het strand dol op is. De andere kleinkinderen van Anna zijn meisjes. Beide nog in de luiers, de jongste is nog een baby.

Anna heeft kennissen op bezoek, een echtpaar, gepensioneerd en allebei van fors formaat. Zij draagt nog steeds een bikini, hij een versleten zwembroek, die fladderend om zijn oude billen zit. Maar hij heeft wel stijl, deze Griek. Zodra hij onder de boom zit, doet hij een te grote bril met zonneklep op en een gestreept overhemd aan. Zonder de knoopjes dicht te doen. Als de kinderen van Anna arriveren, volgt geen hartelijke begroeting van het echtpaar. Het lijkt vanzelfsprekend dat ze er zijn.

De trek vanaf het strand is weer begonnen. De man draagt de strandspullen, de vrouw er achteraan. Meestal is de man op het strand de volger en de vrouw de leider.

Anna gaat op de brommer met haar man naar huis. Met volle bepakking, ook met de spullen van haar dochters. Ze heeft het maar getroffen, met haar man en met haar dochters.