Piratenschip

Vandaag is er een groot piratenschip gearriveerd. Zo'n ouderwets opleidingsschip van de marine, een viermaster. Naast de Griekse vlag, heeft het op de achterste mast ook een zwarte vlag.  Het schip ligt voor anker. Het draait zodanig dat het keurig met de kop in de wind ligt.
 
De voorste mast heeft zijspanten, vijf stuks in totaal. Maar zonder zeil, dus er kan niet volwaardig mee worden gezeild. De opvarende toeristen zouden waarschijnlijk toch niet naar boven durven om de zeilen te laten wapperen, veel te gevaarlijk.
Op de boeg van het schip is ruimte voor een drietal fokken. Deze zitten wel op de juiste plaats om gebruikt te worden. De drie gewone masten hebben ook zeil op de giek. 
 
Ik krijg al visioenen van piraten die landen om ons te beroven. Ik verdedig onze bezittingen natuurlijk heldhaftig. Eerst door grote keien te gooien, maar merk daarna dat kleine steentjes veel effectiever zijn. Hard gegooid, met scherpe randen, breng je forse verwondingen aan het gezicht toe. De eerste aanval weet ik af te slaan. Het lukt de piraten niet om aan land te komen.
 
In een tweede poging verschuilen de piraten zich achter de voorsteven. Ze komen aan wal. Ik sla op de vlucht, want het zijn geen piraten, maar randgroepjongeren uit achterstandswijken, die wel raad weten met zo'n irritante toerist in zijn zwembroek. In werkelijkheid worden kleine bootjes ingezet om de opvarenden aan land te zetten in de haven van Pigadia, voor een dagje winkelen.