Karpathos

zondag, juli 25, 2004

Moeke

Naast ons maakt een stel zich op voor vertrek naar het hotel. Zij is het prototype van een saaie Moeke. Nog jong, maar toch enorme borsten en een buikje in een te grote zwembroek. Hij heeft haren op zijn benen, is veel slanker dan Moeke, maar heeft het postuur van een kerel. Vooral de onderste helft van haar lichaam.

Volgens mij hebben we hier een geval van echte liefde. Hij was getrouwd met haar. Maar hij werd ook een zij. En Moeke blijft van haar houden, nadat hij niet meer zichzelf bleef, maar meer zichzelf werd, naar geest en lichaam. De buitenwacht begrijpt het niet, maar hier in Griekenland zijn ze gelukkig.

Moeke's vriendin  voelt aan haar kin of de baardgroei definitief is afgelopen. Het was nooit een volle baard, maar niet meer hoeven scheren is toch belangrijk voor een goed gevoel over de algehele transformatie. De vrouw van Moeke wordt gelukkig niet kaal. Nog niet. Het is geen opwindende vrouw, maar aangepast lelijk is ook weer niet nodig.

3 Reacties:

  • Hotze & Inge... Ik zou jullie willen omhelzen! Ik ben blij & mijn hart zingt. Mijn favoriete plekje op Karpathos is "to Ellinikon". Bij Minas & Christos... Uit mijn hondsdolle hart zeg ik een welgemeend DANK JULLIE WEL! Voorlopig geniet ik van het eiland dat onder mijn huid zit middels jullie anecdotes. Strax mag ik er weer van genieten met volle teugen. Dan heb ik weer 2 weekjes paradijs op aarde. En jullie? Jullie wonen in een kamertje mijn hart. Mijn Karpathos hart, in mijn hondsdolle lijf! Knuffl, eM.

    By Anonymous Anoniem, at 26 juli 2004 om 14:57  

  • Leuk om te horen dat je zo enthousiast bent. Wij komen er zelf ook vaak eten. Meestal buiten, op de binnenplaats.

    Ik hoop je nog lang als regelmatige lezer te mogen begroeten. Nog een paar verhaaltjes uit 1998 en dan zit het eerste schrijfjaar in Karpathos erop.

    Veel leesplezier!

    By Blogger chaorde, at 28 juli 2004 om 19:31  

  • Ik geniet met volle teugen! Elke dag weer! Tot volgende week donderdag kan ik even niet het net op maar och... dan heb ik in een klap een heleboel te lezen en heimelijk te glimlachen. Wellicht komen we elkaar daar eens tegen. Wellicht zijn we elkaar al eens tegen gekomen... aldaar. Of in De Meern. Of in mijn woonplaats. Hebben jullie meer affiniteit met "avondrood" of is het "catharinaplaatjes"? Enne... je weet maar nooit wat er in de zak van de postbode zit!?

    By Anonymous Anoniem, at 28 juli 2004 om 21:45  

Een reactie posten

<< Home