Karpathos

zondag, augustus 29, 2004

In gedachten

De vrouw met de rode blouse en zwarte korte broek loopt voorbij. Doelloos kwam ze aangekuierd. Ik zag haar pas toen ze op een meter stond te drentelen. Haar leeftijd is moeilijk in te schatten. Misschien is ze begin 30, misschien tien jaar ouder. Ze is spierwit.

Ze heeft geen strandspullen bij zich. Ze heeft een rode blouse met roesjes, niet echt modern meer. De zwarte korte broek is niet versleten, maar ook niet echt netjes. Haar schoenen passen meer op de boulevard, wel gemakkelijk om een eindje mee te lopen, maar het zijn geen strandschoenen.

Doelloos scharrelt ze verder. Wij vragen ons af of ze zo naar Pigadia door zal wandelen. Voorlopig stopt ze even bij de Snackbar. Ze gaat even zitten. Wat komt ze hier doen? Telkens als ze een paar stapjes heeft gezet, stopt ze, kijkt een beetje om zich heen, zonder iets te bekijken. Een beetje naar de zee, een beetje naar de kiezels op het strand. En dan loopt ze weer verder.

Ze blijft doorlopen. Tot ze ziet dat er verderop al veel mensen op de strandbedden liggen. –“Ze schrikt”, zegt Inge. Hoewel ze inderdaad even stopt, gaat ze daarna weer verder. In hetzelfde rustige tempo, steeds verder. We raken haar een beetje uit het oog.

Als ze op de terugweg is, loopt ze aanmerkelijk sneller. Ze heeft haar gedachten weer op orde. Als ze aan het eind van haar wandeling is, hurkt ze en wast haar handen in de zee. Ze verlaat het strand.

(Foto Lex en Marijke Fluitman - Buitenversiering huis Volada)