Uit het leven

Inge ligt lekker in de zee. Het is bloedheet vandaag. Ze heeft geprobeerd te slapen, maar het lukt zelfs in de schaduw niet. Omdat haar voeten in de zon blijven, en dat brandt nogal. Zelfs de wind is warm vandaag.

Het mannetje van de parasols is net langs geweest. Ik kom er met 5 euro vanaf. Het is eigenlijk 6 euro, maar toen hij heeft niet terug van 20 euro. Inge is verbolgen. Gisteren gaf ze de man van de strandbedden 7 euro. Die zij dank je wel en liep weer door, Inge verbaasd achterlatend.

Naast ons zit een nieuw stel, twee vrouwen en een man. Ze hebben grote handdoeken bij zich en zijn nu verder in rust. Geïnstalleerd om de dag verder zo door te brengen.

Hij is een zeer stevige, kale, stoere man. Iets gezet, maar zonder tattoo’s. De man heeft veel aandacht voor de vrouw die links van hem ligt. Een Aziatisch mensje met zwart haar. Ze is een scharminkel, heel dun en traag bewegend. Als een hoertje, aan heroïne verslaaft, vaak in elkaar gemept, maar nu uit het leven gestapt. Of gehaald, dat is waarschijnlijk meer van toepassing. Als ze rookt, bungelt haar sigaret los in haar mondhoek. Uit het leven, het leven eruit. De andere vrouw bemoeit zich nergens mee. Ze gaat als vanzelfsprekend haar gang. Ze leest een boek en houdt het zo omhoog, dat het een schaduw over haar ogen werpt.

Er arriveert een voor Griekse eilandbegrippen enorme auto bij het strand. Er stopt een gezin met twee kinderen uit. Ik onderscheid een forse moeke en twee piepkleine jonge kinderen.
- “Kun je het zien”, vraagt Inge. Blijkbaar zit ik weer uitgebreid te staren.
- “Uit zulke grote vrouwen komen heel kleine kinderen”, antwoord ik.
- “Ze houden alles voor zichzelf”, constateert Inge.

(Foto Mike de Ruiter - Dolphin appartments)