Karpathos

maandag, augustus 30, 2004

Rode boei

Inge ligt nog even te zonnen. Het is al vijf uur geweest. Ze ligt op haar buik, hoofd opzij, één arm onder zich, de andere opzij. Op haar leesboek heeft ze een steen gelegd. De blauwe zeeschoentjes staan in de schaduw, naast haar. Mijn slippers kan ik niet ontdekken.

Een man loopt de zee in. Hij heeft een harpoengeweer en ook nog iets roods bij zich. Ongeveer de dikte van een zwemband, maar dan het formaat van een boei, rood met de letters SUB. Op één van de uiteinden zit een soort torentje met een wit vlaggetje. Maar het torentje ligt opzij in het water, nooit richt het zich op. Een beetje een mislukking.

Inge vraagt of ik hier zou kunnen wonen, enkele maanden als we 55-plus zijn. We zijn allebei bang dat we ons gaan vervelen. We moeten wel iets om handen hebben dan, maar wat?

De man zwemt een aardig eindje de zee in, de rode boei ongeveer vijf meter achter zich. Al snorkelend ontdekt hij een plateau onder water. Hij gaat er op staan, draait zich om, en toont trots zijn harpoen aan zijn vrouw op het strand. De rode boei ligt nog steeds in de zee.

De zee ademt rustig door.

(Foto Riet de la Mar - Sokken)