Verse witten

Vandaag is het effect van de wisseldag maximaal. Wij zijn er allemaal nog. Maar er is een grote lading nieuwkomers die zich in groepen verzamelen. Ja juist, die voordat je het weet, een deel van het strand in bezit nemen.

De eerste groep nieuwkomers, bejaarden, liggen voor ons. Zes mensen, drie stellen waarvan er één uit de toon valt, maar toch aansluiting heeft gevonden. Hebben ze hetzelfde hotel? Zaten ze toevallig naast elkaar in het vliegtuig? Komen ze uit dezelfde stad? We weten het niet. De andere twee echtparen zijn bekenden van elkaar. In het openbaar roddelen ze over Jan en alleman, alle gezamenlijke kennissen worden doorgenomen. Ze gaan dan ook als vanzelfsprekend met elkaar eten, bij Taverna Limanaki. Het andere stel mag niet samen met de andere vier eten, maar ze gaan ook naar Limanaki.

Groep twee is ook een sextet, opa en oma, twee jongens en twee meiden. Waar de vorige groep misschien een beetje volks is, is deze groep asociaal. Vooral de jongens dan. Zwarte zwembroeken, een wild bos haar op het hoofd, en een bierbuik. Kopieën van elkaar, zonder dat het tweelingen zijn.

Twee meiden, een knappe en een lelijke. De dikke heeft cellulitis, maar dan niet gewoon putjes, maar meer, ja hoe zal ik het uitdrukken, als je in een pannetje met gestold vet hebt zitten roeren, en daar een paar benen van hebt geboetseerd. Ze draagt een badpak, terwijl de knappe natuurlijk alleen een broekje aan heeft.

Hoewel ik het niet had verwacht, kan deze groep wel heel stil zijn. Vijf van de zes liggen keurig te zonnen en te slapen. De zesde leest een boek.

(Foto's Jannet de Vries-Zweep)